Hey! How are y’all? (sorry Laura)

Ik vond het wel weer tijd om een nieuw verhaaltje te schrijven. Jullie weten allemaal dat ik niet zo goed ben in deze blog bijhouden en ga jullie dan ook maar meteen waarschuwen voor, alweer, een lang verhaal! Zijn jullie benieuwd naar nieuwe gebeurtenissen? stay tuned! Eigenlijk is er wel een rede voor deze lange afwezigheid want er is nu eenmaal niet zoveel interessants gebeurt de laatste tijd. Wat wel een beetje interessant is dat er nog ongeveer 4 maanden over zijn volgens de countdown app. Na nog een keer kijken om het zeker te weten is het toch echt waar, vier maanden. Wat gaat de tijd snel, ik blijf het maar zeggen. Niet dat ik al aan het aftellen ben hoor(misschien een klein beetje dan). Ik weet nog zo goed dat ik alles aan het regelen was. Dat ik op dit moment, een jaar geleden, nog niet wist waar ik heen zou gaan en ik nu met zekerheid kan zeggen dat het Amerikaanse (of Texaanse, eerlijk gezegd) leven zo goed als normaal is geworden. Bijna geen gekke vragen meer, school is ook hier soms saai en Engels praten gaat vanzelf. De laatste tijd zijn er niet zoveel nieuwe belangrijke dingen gebeurd. Na de kerstvakantie is het allemaal nogal rustig geweest hier in Texas.

Verder is wel het rodeo-seizoen hier druk aan de gang. Ik kan je vertellen, dat is toch wat jongens! Nu weet ik weer zeker dat ik in Texas ben. Het is een beetje lastig uit te leggen, maar het is een soort festival waar dieren letterlijk net niet helemaal worden afgemaakt. Next-level bull- en horseriding dus. En wat vinden die cowboys dat prachtig! Ik als vegetariër kon de verhalen daarover niet echt waarderen en heb daarom ook maar besloten niet mee te gaan. Ik ga dit weekend wel naar het andere, meer diervriendelijke, gedeelte van de rodeo. Soort van attractiepark en countrymuziek heb ik begrepen, klinkt al veel beter!

Op school gaat het verder ook goed . Eind januari waren de voorstellingen van de musical dus de rehearsals na school zijn nu ook afgelopen, maar veel tijd om stil te zitten is er niet. Tijdens school werkt mijn theater klas nu aan twee toneelstukken waarin ik beide een rol heb. Een van de twee gaat over een schietpartij in een high school, een drama dus. De andere gaat over een meiden hockeyteam op een privéschool in Engeland. Ook erg leuk! Dacht je naar Amerika te gaan, moet je ineens met een brits accent praten. Maar ach, heeft ook weer iets! Ook heb ik over ongeveer 3 weken weer een koor contest. We zijn nu veel muziek aan het studeren en dat is erg leerzaam, want ik kon namelijk nooit noten lezen maar dat gaat nu ook steeds beter. Zondag avond waren we met de hele familie hier naar een restaurant geweest waar de zus van mijn gastvader werkt. Ze had ons allemaal uitgenodigd om haar verjaardag te vieren en het was erg gezellig.

Mijn schooljaar was natuurlijk niet helemaal leuk gestart, maar na de tegenslagen die ik heb gehad zoals het veranderen van gastgezin, heb ik nu toch wel het gevoel dat het beter gaat. Ik mis mijn lieve vriendinnen en familie natuurlijk, maar die zie ik gelukkig over een paar maanden weer! Ik heb geleerd heb dat Amerikanen toch echt heel anders zijn dan Nederlanders. Om elke 10 meter een andere Amerikaanse vlag en elke ochtend tijdens het tweede uur noemen we met de hand op het hart een versje op over hoe belangrijk Amerika wel niet is en dat Texas de beste staat is. We kunnen dat ons in Nederland niet voorstellen, maar hier in The States is het de normaalste zaak van de wereld.

Bijna vergeten te vertellen! Ik heb eindelijk mijn terugvlucht geboekt! Op dinsdag 16 juni kom ik als het goed is weer aan op het vliegveld in Nederland. Ik verwacht nu eigenlijk wel een groot welkom daar op Schiphol hoor! :) Het lijkt nog ver weg maar dat is het zeker niet! Het leven in Nederland gaat ook door en heb me daarom al in moeten schrijven voor een studie en ben ik al andere dingen aan het plannen voor dit jaar als ik terug kom. Velen hebben me voor vertrek verteld dat je iets pas gaat missen als je het voor een lange tijd niet hebt. Ik geloofde het nooit maar het is echt zo. Het is een cultuur die heel anders is dan die van ons, maar dat is natuurlijk precies waarom ik dit avontuur aan ben gegaan Het kennismaken met een nieuwe cultuur, taal en mensen!

Dat was het weer voor deze keer. Ik hoop dat jullie niet halverwege mijn verhaal in slaap zijn gevallen en dat jullie weer een beetje up-to-date zijn over mijn leven hier. Ik zal de verhalen volgende keer korter proberen te houden! Ik hoop dat het ook goed met jullie gaat en bedankt voor alle reacties onder mijn verhalen en foto’s! ik vind het altijd zo leuk om ze te lezen!

Liefs, Tara